КЛЯУЗНИК
КЛЯУЗНИК, -а, м. (разг. презр.). Человек, к-рый занимается кляузами (в 1 знач.), кляузничает. || ж. кляузница, -ы. || прил. кляузнический, -ая, -ое.
клякса,
клянчить,
кляп,
кляссер,
клясть,
клясться,
клятва,
клятвопреступление,
кляуза,
КЛЯУЗНИК,
кляузничать,
кляузный,
кляча,
кнаружи,
кнехт