ПЛЕННИК
ПЛЕННИК, -а, м. 1. То же, что пленный (высок.). 2. перен. Тот, кто пленен (во 2 знач.) кем-чем-н. П. красоты. || ж. пленница, -ы.
племяш,
племяшка,
плен,
пленарка,
пленарный,
пленительный,
пленить,
плениться,
плёнка,
ПЛЕННИК,
пленный,
пленум,
пленэр,
пленять,
плеоназм