ЖЕМАННИК
ЖЕМАННИК, -а. м. (разг.). Человек, к-рый жеманничает. || ж. жеманница, -ы. И прил. жеманнический, -ая, -ое.
желтуха,
жёлтый,
желтяк,
желудок,
желудочек,
жёлудь,
жёлчный,
жёлчь,
жеманиться,
ЖЕМАННИК,
жеманный,
жеманство,
жемчуг,
жемчужина,
жемчужница